سرمایه شرکت را می توان دارایی های شرکت اعم از اموال نقد (وجه نقد و اوراق بهادار قابل فروش) و غیر نقد (اموال، تجهیزات، ماشین‌آلات، ساختمان‌ها، زمین و سایر دارایی‌های فیزیکی) و حقوق یا دارائی نامشهود (برند، حق امتیاز، دانش فنی و سایر منابع غیر ملموسی که ارزش اقتصادی ایجاد می‌کنند.) متعلق مالکان (شرکا یا سهامداران) دانست که در زمان تاسیس یا در حین فعالیت شرکت برای مشارکت، افزایش اعتبار یا توسعه فعالیت های مشترک تجارتی یا بازرگانی (تولید، خرید و فروش کالا یا خدمات) در یک یا چند رشته تخصصی به منظور کسب درآمد بصورت اشاعه به اشتراک می گذارند. با توجه به اینکه شرکت ها بعد از تشکیل، شخصیت حقوقی مستقل از اعضا و مالکان خود پیدا می کنند لذا اموال به اشتراک گذاشته شده نیز "سرمایه متعلق شرکت" یا به اصطلاح "سرمایه ثبتی شرکت"محسوب می شود که برای امور جاری شرکت یعنی تولید کالا یا خدمات و در نهایت کسب سود از آن بهره گرفته می‌ شود. این سرمایه مادامی که شرکت منحل نشده متعلق شرکت است و تضمین و محل اصلی پرداخت طلب اشخاص ثالث از خود شرکت قلمداد می شود.